BALANCE DUN ANO DE XESTIÓN DO EQUIPO DE GOBERNO DA UNIVERSIDADE DE VIGO

BALANCE DUN ANO DE XESTIÓN DO EQUIPO DE GOBERNO DA UNIVERSIDADE DE VIGO.

Presentación.

Toma de acordos contra a legalidade establecida e as libertades e dereitos recoñecidos nos Estatutos da Universidade.

Incumprimento reiterado da lexislación sobre contratación.

Menosprezo da utilidade e lexitimidade dos órganos de representación sindical.

Sobrecarga-la Xerencia, enfria-lo compromiso do PAS pola mellora da calidade da institución e

atui-la actividade administrativa.

Creación antiestatutaria de nove cargos académicos ou de goberno para dirixir nove unidades administrativas novas.

Valerse do Tribunal de (sen) Garantías contra unha declaración sindical de folga de profesores.

A utilización da imaxe pública da Universidade para asuntos persoais e partidarios.

A privatización de Colexios Maiores e Residencias Universitarias.

A "CIDADE UNIVERSITARIA, S.A.", buque insignia da privatización e obra "maestra" da enxeñería xurídica.

Conclusións.

Presentación.

A FETE/UGT-UNIVERSIDADE DE VIGO, comprometida como o conxunto da organización da que forma parte, cunha Universidade: pública, científica, crítica, de calidade e conexionada coa sociedade, presenta un informe estrictamente sindical ó remate do primeiro ano do novo equipo rectoral de goberno, no que examina a súa xestión nos eidos de: a) Mantemento do Servicio público que debe prestar a Universidade; b) condicións de traballo; d) políticas de formación e acción social; e) mellora da ratio Profesor-PAS-Estudiantes; f) contratación de persoal; g) política de calidade; h) respecto ós dereitos, libertades e promoción dos intereses lexítimos de tódolos membros da comunidade universitaria; i) recoñecemento dos dereitos dos delegados sindicais e da súa lexitimidade para participar na elaboración das políticas de persoal ou, se é o caso, recorre-las.

Domingo Docampo Amoedo, como candidato a Rector e xa coa seguridade de ter conformados os votos necesarios para a súa elección, escribía o 13 de maio de 1998 no FARO DE VIGO: En definitiva, falamos dun modelo de universidade pública que supón un compromiso moi forte coa calidade, a eficacia e a modernización da institución... A partir de aquí comeza o futuro( ¡!). Pero, no seu primeiro ano de goberno camiñou a cotío na dirección contraria.

As centrais sindicais, con presencia nas Xuntas de Persoal ou no Comité de Empresa da Universidade, participan cun representante con voz e sen voto na Xunta de Goberno; pero, esto no acontece no Claustro, máximo órgano de goberno da Universidade, diante do cal o Rector rinde contas ánualmente da súa xestión. Por esto, correspóndelle o sector de oposición criticar, se así quere facelo, no seo do Claustro Universitario, o balance anual de xestión que o Rector está obrigado a presentar, téndose comprometido categóricamente, no acto de presentación do seu programa diante do Claustro, a facelo cada mes de maio, cousa que non fixo, polo que noventa e dous claustrais solicitararónlle o catro de xuño, mediante sinaturas, unha sesión do Claustro para que cumpla coa súa obriga e non alongue o prazo que el mesmo se autoimpuxo.

De acordo co artigo 15 do Regulamento do Claustro Universitario, nestes casos de solicitude de convocatoria mediante signaturas dunha sesión do Claustro, o asunto a tratar será único na orde do día correspondente e a convocatoria non poderá aprazarse máis de 15 días naturais. O Rector respostou por correo electrónico o día 8 de xuño, cunha mensaxe a tódolos membros da comunidade universitaria, na que manifesta que non respectará ese prazo de convocatoria e tampouco, cando se decida a convoca-lo Claustro, ese asunto será o único na orde do día. Mediante un novo correo electrónico do 11 de xuño, o Rector reafirmóuse na súa posición de non convoca-lo Claustro extraordinario e de propoñerlle á Mesa do Claustro de que o inclúa os asuntos da sesión extraordinaria solcitada, como un punto máis da orde do día dun Claustro ordinario. O que veu a dici-lo Rector é que el non está subxecto á lei, e que o seu "progresismo", aclamado nalgúns medios de comunicación, parece inspirarse na teoría política do Renacemento do Princeps a legibus solutus.

Domingo Docampo manifestaba, sen embargo, nunha entrevista ó periódico universitario CUM LAUDE (Nº 8, XUÑO, 1999): uno de los principales logros de mi mandato es que la democratización de la Universidad es un hecho. Reunida a Mesa do Claustro para trata-lo asunto da convocatoria do claustro extraordinario, lembróulle ó Rector que tiña que convocalo nos termos que establece o Regulamento, cousa que fixo para unha data tan intempestiva como é a do 23 de xullo; pero, así mesmo, convocou unha sesión ordinaria do Claustro para o 9 de xullo, facendo figurar no punto 3 da orde do día os mesmos puntos que se debatirán de novo na sesión extraordinaria do día 23.

A FETE/UGT-UNIVERSIDADE DE VIGO non vincula a súa acción sindical máis que coa defensa e mellora da calidade do servicio público de ensinanza superior que presta a esta Universidade Pública. A todas aquelas persoas da comunidade universitaria e, incluso, a algún redactor de prensa diaria que queira identifica-la oposición política coa nosa acción sindical, permitímonos lembrarlle que no compromiso número 10 do noso programa electoral á Xunta de PDI figura escrito: Autonomía de acción fronte ós intereses dos partidos políticos e ás coalicións de goberno ou oposición no seo da Universidade de Vigo.

A UGT, sen renunciar a facer público o seguimento que ven elaborando de tódalas actuacións da Universidade de Vigo, na súa función de Administración Pública e dentro da liña anteriormente sinalada, limítase neste informe únicamente a algúns dos feitos que son de coñecemento público, e con el pretende contribuir a que se corrixa o rumbo de goberno, de maneira que esta Universidade, como institución pública, poida cumprir cos seus fins e acada-los obxectivos que a sociedade lle demanda.

De non lograr con este informe o obxectivo proposto, esta organización sindical tería que estudiar outras vías de conqueri-lo respecto da legalidade, incluídas as que poidan chegar a resultar necesarias para opoñerse á privatización de funcións públicas, consideradas como irrenunciables nunha Universidade.

A UGT considera que o máis grave da situación actual da Universidade de Vigo é que se está creando unha cultura de que todo é válido.Esta conducta fai podrecer o natural compromiso da comunidade universitaria de traballar con ilusión, para que a institución poida afronta-los seus retos con éxito, elaborando os proxectos necesarios para acada-las metas que hoxe en día ten fixadas a Educación Superior Universitaria.

Queremos que o Rector deixe dunha vez de dicir, na Xunta de Goberno ou no Claustro, de que el conta cos votos e que está lexitimado para utiliza-los, aínda que sexa sen argumentos ou contra os Regulamentos, Estatutos e Leis.

A UGT non é un sindicato de confrontación, láiase en voz alta do que acontece no eido do goberno da Universidade de Vigo, e agarda poder contribuir a mellora-la institución. De ser escoitada, está diposta a cambia-la crítica polo aplauso.

A UGT, cumprindo polo tanto cos compromisos programáticos da súa liña de acción sindical, síntese na obriga de salientar aqueles feitos que considera de alto risco, acontencidos neste primeiro ano do novo equipo de goberno da Universidade de Vigo, e a 29 de xuño de 1999 subliña os que figuran nos puntos que seguen.

Toma de acordos contra a legalidade establecida e as libertades e dereitos recoñecidos nos Estatutos da Universidade.

Toma de acordos contra os Estatutos, Regulamentos e preceptos da LRU, Lei da Función Pública e da propia Lei 4/1999 de Modificación da Lei 30/1992, do 26 de novembro, de Réxime Xurídico das Administracións Públicas e do Procedemento Administrativo Común, como aconteceu coa tramitación do expediente de creación de novos centros e de elaboración e aprobacións de Plans de Estudios das titulacións de nova implantación, incumprindo os prazos estatutarios para alegacións pola comunidade universitaria. Neste mesmo orde de cousas, sitúase o feito de que o Rector acordase por escrito decisións contrarias a actos administrativos válidos de outros órganos de goberno e xa notificados ós seus destinatarios, sen que mediase recurso ante él ou á Xunta de Goberno (Estatutos, Art. 56. 2).
Retrasar sine die a entrega de documentos, reclamados a instancia de parte polos Tribunais de Xustiza, para poder formaliza-la demanda correspondente ante a Xurisdicción Contencioso-Administrativa contra resulucións administrativas que xa agotaran a vía interna do recurso nos órganos de goberno e administración da Universidade. Trátase neste caso da xeración de indefensión na lexítima defensa de dereitos individuais e tendo en conta o atasco que sofre este sector da Administración de Xustiza, a actitude que se denuncia do Rectorado está a contribuir a alonga-la indefensión dos membros da comunidade universitaria. Pero, ademais, no escrito de desestimación da demanda, que presenta a Universidade ante a Sala do Contencioso Administrativo do TSXG, solicítase a imposición de costas para o profesor demandante, e nos FUNDAMENTOS DE DEREITO que aduce a defensa da Universidadeque, o primeiro argumento é o da ¡ENDOGAMIA DEPARTAMENTAL!, que a súa vez fundamenta, sen abraiarse, como unha convicción enraizada na sociedade e manifestada en las opiniones que, desde los más diversos sectores sociales, se viene reclamando para la reforma de la Ley Orgánica 11/1983 de Reforma Universitaria.
As irregularidades cometidas na selección de profesores contratados (concurso: 1998/99) foron numerosas. As reclamacións respostáronse sen consideración cos administrados e con termos ofensivos nalgún dos casos, provocando o recurso á Xurisdicción Contencioso-Administrativa. Os afectados tampouco tiveron resposta dos requerimentos de información que, sobre o estado da tramitación das denuncias formuladas, lle fixeron ó Rectorado, que favoreceu deste xeito a súa indefensión. Pouco importa, polo tanto, que a Lei de Réxime Xurídico das Administracións Públicas protexa no artigo 35, entre os Dereitos dos cidadáns, o dereito de coñeceren, en calquera momento, o estado da tramitación dos procedementos nos que teñan a condición de interesados, e a obteren copias dos documentos contidos neles.
Nega-los dereitos recoñecidos a tódolos membros da comunidade universitaria nos Estatutos, como é o caso do dereito de presentarse para ser elixidos no Claustro a formar parte do Tribunal de Garantías, que lles foi ignorado ó non establece-la correspondente convocatoria de eleccións; pero, "avisando" pola contra a un profesor afín e a unha funcionaria do Rectorado para que se presentasen, crebando na súa orixe a independencia e maila neutralidade desta institución, que é un traslado á Universidade da institución estatal do Defensor del Pueblo e do Valedor do Pobo na Comunidade Autónoma.
Cesóuse a un cargo de goberno elixido. Caso do Director da E.U. de Estudios Empresariais (Ourense).
Crearonse cargos académicos non previstos nos Estatutos (Decanos Comisarios), sen a aprobación previa da Xunta de Goberno, Claustro e Consello Social.
Acordóuse con carácter individual, mediante simple resolución rectoral e sen aprobación da Xunta de Goberno e Consello Social, a asignación de conceptos retributivos específicos para os cargos anteditos e outros supostos cargos académicos, creados mediante simple resolución rectoral, e o que o Rector tratou de validar meses máis tarde na sesión de Xunta de Goberno do 24 de xuño, incluíndo un punto que lle deixa as mans libres para seguir facendo rede clientelar. O punto IV deste informe afonda nesta problemática e se lle adica tamén o punto VI que se centra monográficamente no acordo da devandita sesión da Xunta de Goberno do 24 de xuño.
Anula-las eleccións de PAS e ESTUDIANTES á Xunta da Escola Universitaria de Maxisterio de Ourense, mediante resolución que non obxectiva os feitos, non inclúe fundamentación xurídica ningunha, non sinala se é ou non definitíva e tampouco prazo e órgano ante o que se pode recorrer.
Face-lo encargo directo de docencia nalgunha das Áreas de coñecemento, invadindo as competencias que por Estatutos teñen atribuídas os Consellos de Departamento. Este e o caso do Departamento de Matemática Aplicada, que se veu obrigado a interpoñe-lo recurso diante da Xurisdicción Contencioso-Administrativa.
Validación de materias pola Comisión de Organización Académica, que nesta temática só ten capacidade para fixa-los criterios de validación, e que foran informadas negativamente pola Comisión de Validacións da Escola Universitaria de Enxeñeiros Técnicos Industriais e que ratificara o Director da Escola que, igual que os demais Directores de Centro, conta coa signatura delegada do Rector para estes asuntos.

III. Incumprimento reiterado da lexislación sobre contratación.

Contratar funcionarios eventuais de libre designación, sen convocatoria pública previa, de acordo co establecido pola Lei 23/1988 de Modificación da Reforma da Función Pública. Caso do Xefe do Gabinete de Prensa, Primitivo Carbajo, que segue exercendo sen incompatibilidades a función de delegado de algún periódico privado de difusión en todo o ámbito territorial do Estado e no estranxeiro.
Contratatación directa e sen convocatoria pública, nos primeiros meses do seu mandato, dos servicios dunha informal UNIDADE TÉCNICA de arquitectura e planificación urbanística, poñendo a súa disposición instalacións do propio Rectorado. Esta unidade chegou a contar con tres arquitectos, un enxeñeiro técnico e un aparellador. .

Sete meses despois, trátase de "legalizar" definitívamente a anterior situación, anunciando no DOGA (30.O4.99) un concurso público de Contratación, mediante procedemento "aberto" do servicio dunha Unidade Técnica privada, baixo a modalidade de Contrato de Consultoría, Asistencia e Servicios, transgredindo de novo normas legais e, en especial, as establecidas na Lei 13/1995, de 18 de maio, de Contratos das Administracións Públicas, producindo unha situación de escándalo que deriva, de entre outros, dos feitos seguintes:

Esta UNIDADE TÉCNICA (U.T.), privada, asume na práctica as competencias en urbanismo e obra pública da Universidade. ¿Qué pasaría se as Consellerías, Deputacións e Concellos privatizasen as súas respectivas Oficinas Públicas en materia de urbanismo e de obra pública? Ésta sería, sen dúbida, unha noticia que, polo seu calibre e repercursións inevitables, enchería os espacios de tódolos medios de comunicación.

Inicialmente, a U.T. "informal" contaba cunha dotación de cinco especialistas. A "nova" U.T. pasa a ter 3 arquitectos, tres aparelladores e un perito. En realidade, serían suficientes so tres profesionais: 1 arquitecto, 1 aparellador e 1 Enxeñeiro Técnico Industrial. A razón de tanta inflación atópase no negocio que se pretende montar:

Retribución fixa anual: 27.500.000 pts.
Reserva de tódolos proxectos e da correspondente dirección de obra que conten cun presuposto de execución entre 15.000.000 de pts. e 60.000.000 de pts., aplicándolle só o 50% dos honorarios colexiais que, agora, son de simple referencia e libres.
Tódolos proxectos de seguridade e saúde e as función de seguimento e coordinación dos mesmos co 100% dos honorarios.
Unha mordida do 10% nos proxectos de outros profesionais e a do 20% na dirección de obra para os que teñan un custo de execución de contrata superior ós 60.000.000 de pts.

A base deste negocio non queremos situala en supostos intereses turbios do Rector que con moita inxenuidade ten proclamado, como un dos principios do seu goberno, estar disposto a privatizar servicios, sempre que haxa un interese privado que, cunha concesión temporal, poida ver satisfeitas as súas expectativas de rendemento da súa inversión. A UGT, pola contra, tenlle xa advertido, públicamente, que a converxencia do público coa iniciativa privada, por moito que se dose a mestura, ten xurídicamente, entre outras cousas, unhas saídas máis que dubidosas na maioría dos casos. Pero, o Rector non se dou por advertido e, neste caso, outórgalle a esta U.T, de carácter estrictamente privado, funcións coma as seguintes:

Redacta-los Pregos de Prescripcións Técnicas para concursos de elaboración de proxectos.
Exerce-los labores de Supervisión de Proxectos de Obra Pública, requirida para que as Oficinas Públicas de Urbanismo das Administracións Locais outorgen a preceptiva licencia de obra. De ser concedidas estas licencias en base a unha supervisión dos proxectos, asinada por unha oficina privada e co selo do carimbo da mesma, ¿serían válidas?.

O Rector debería terse decatado de que, en temas de urbanismo, o beneficio privado non se conxuga doadamente coa trasferencia ás entidades privadas de responsabilidades que son propias da Administración Pública. Igualmente, tería que saber que os contratos de consultoría, asistencia e servicios non poden incluir parcelas con contido económico, susceptibles de explotación por particulares, que a Lei 13/1995 reserva no Artigo 155 e ss. para o contratato de xestión de servicios públicos, que teñan precisamente ese contido económico. Esta é a fronteira entre ámbolos dous tipos de contratos e, senón, que consulte a doctrina xurídica ó respecto .Ademais, no punto 5 do correspondente Prego de Cláusulas Administrativas, fíxase para este contrato dunha U.T. un prazo de vixencia
dun ano con prórrogas indefinidas, salvo denuncia por algunha das partes, sen querer advertir que o artigo 199. 1 da Lei 13/1995 establece que a duración total dos contratos de consultoría non poderá exceder de seis anos, incluídas as prórrogas.
Os compoñentes desta U.T. quedan inmunizados, polos correspondentes Pregos de Cláusulas Administrativas e de Prescripcións Técnicas, de calquera tipo de incompatibilidades e poderán seguir desenvolvendo a súa actividade profesional privada libremente e incluso con persoas físicas ou xurídicas que contraten proxectos ou obras coa Universidade, cousas que xa están acontecendo.
O prazo límite para obte-los documentos e informacións, necesarias para redacta-la oferta deste concurso foi só de vintecinco días hábiles para unha Universidade que conta con tres Campus, ubicados en cidades de dúas provincias. Este prazo tan curto beneficiou ós profesionais, implicados na inicial U.T. "informal", que dispuxeron de información privilexiada e de moito máis tempo para conforma-la documentación do concurso que o resto de profesionais que quixeran concorrer, á parte da amizade que orixinara a súa anterior contratación directa, polo que se engaden novos elementos de ilegalidade e de escándalo.
O Comité de Empresa da Universidade de Vigo non foi notificado da tramitación deste expediente. Tampouco foi consultado, polo Xerente ou Vicerrectorado que interesou ó Servicio de Xestión Económica e Contratación da Universidade de Vigo a celebración deste concurso "público", sobre a conveniencia de amplia-los medios persoais e materiais da Universidade para cubrir por si mesma as necesidades que se trata de satisfacer, mediante este contrato de consultoría, aínda que así o establece a Lei 13/ 1995, de 18 de maio, de Contratos das Administracións Públicas (Art. 203. 1). De ter procedido nesta liña, a Universidade de Vigo podería contar coa súa UNIDADE TÉCNICA, estructurada nos Grupos I,II e III do PAS LABORAL, e que, por ser pública, tería tódalas competencias, incluídas as de supervisión de proxectos, estaría protexida coas incompatibilidades que a Lei e o Convenio Colectivo establecen, e tería un custo que non sobrepasaría os 16.000.000 pts., sen necesidade ningunha de mordidas e monopolios.

IV. Menosprezo da utilidade e lexitimidade dos órganos de representación sindical.

Incorporación directa de unidades de xestión (Área de Medioambiente, Área de Calidade...), sen consulta ós órganos de representación sindical, sen soporte administrativo e xestionadas directamente por profesores, no lugar de negocia-la contratación de profesionais dentro dos Grupos correspondentes do PAS, do mesmo modo que están a facer o resto das Universidades.
A falta de consideración cos órganos de representación sindical quedou agravada co descaro de Domingo Docampo en manifestar: Dentro de unos años espero que incluso aquellas áreas que estamos creando puedan estar a cargo del personal de administración y servicios. Si no lo hacemos ahora entedemos que es porque no hay capacidad para generar pesonal para este tipo de puestos (¡!). ( Atlántico, 22 de maio, páx. 10 ). Non se precisa ser moi agudos para decatarse de que:

O Rector non practica unha política de promoción e crecemento do PAS.
O Rector esquécese conscientemente do Artigo 8 do Regumalamento do PAS, aprobado na sesión do Claustro Universitario dos días 22 e 27 de novembro de 1995, e que dí: A política de persoal de administración e servicios perseguirá avanzar cara unha estructura ocupacional máis axeitada coas necesuidades de cada área ou sector da administración universitaria, que responda ás expectativas profesionais dos empregados e que incremente as súas oportunidades de promoción. No Artigo 11 deste mesmo Regulamento precisa que: A promoción interna é concibida como instrumento que garante a carreira administrativa e o incremento da motivación e integración do PAS.
Prefire, pola contra, ocupar postos especializados do PAS con profesores nomeados por simple resolución rectoral e, despois, solictarlle á Xunta de Goberno que os ratifique e lle autorice camiñar libremente por este vieiro.
O mercado de traballo inclúe suficientes profesionais cunha especialización e experiencia alomenos igual que a dos profesores designados por razóns de afinidade persoal ou de apoio no Claustro.
De terse practicado sempre esta política na Universidade de Vigo, agora non teríamos entre o PAS licenciados e doutores para atende-las funcións que lles son propias..

Nomear Adxuntos e Delegados de Vicerrectores nos Campus, para funcións que son propias do PAS, sen consulta ós órganos de representación sindical do PAS.
Nega-lo dereito a intervir con voz no Claustro Universitario, para furta-lo debate sobre o Regulamento do Tribunal de Garantías, valéndose dunha interpretación retorcida e restrictiva do artigo 59 dos Estatutos, candos estes outorgan esta facultade xenérica a todos aqueles membros da comunidade universitaria que estean interesados en asuntos específicos e que poidan resultar afectados polos mesmos. Tampouco quixo ter en conta a gravidade do asunto a tratar, porque xa o traía debatido cos seus socios. Así mesmo, desprezou que a solicitude de intervención estivese avaliada polas sinaturas de vintecinco claustrais, suficientes para incluir un punto na orde do día, e que o solicitante tivese ademais a representación legal da central sindical UGT, que conta coa maioría dos delegados na Xunta de Persoal Docente e Investigador (Xunta de P.D.I.). O Rector, na súa condición de Presidente da Mesa do Claustro, chegou incluso a aplaudir públicamente a intervención do claustral, Pedro Membiela Iglesia, pola súa caricatura que fixo da proposta alternativa de Regulamento, na que case chegou a defender que a sede do Tribunal de Garantías podía situarse debaixo dunha escaleira, para rexeita-la a proposta que se facía de dotalo de locais e recursos.
O debate e o consenso, tan altamente proclamados, quedan reducidos a un xogo de palabras do programa electoral de goberno. Os manifestos electoralistas do Rector, de estar disposto a gobernar co Claustro, quedaron valeiros ó despreza-los intentos de chegar a acordos importantes para a institución, utilizando o voto armado, aínda que sexa contra a lei e as normas estatutarias, forzando deste xeito a xudicialización da actividade administrativa.
Aprobación das bases de contratación do Persoal docente para o vindeiro curso, sen informar á Xunta de P.D.I., actuando desta maneira en contra do disposto no artigo 9.1 da Lei 9/1987, de 12 de xuño, sobre órganos de representación, determinación das condicións de traballo e participación do persoal ó servicio das Administracións Públicas (BOE nº 144, do 17 de xuño).

Neste caso perxudícase a determinadas áreas con materias básicas nos primeiros ciclos e, de maneira moi notable, a E.U. de Enxeñería Técnica Industrial que no novo curso académico disporá de novas instalacións. Pola contra, acordouse duplica-la entrada de estudiantes na titulación de Dereito no Campus de Vigo, que non disporá de instalacións propias ata o curso 2000/01, o que constitúe sen dúbida unha autoconcesión do propio Vicerrector de Profesorado, Javier de Vicente Remesal, que foi ata xuño do 1998 o responsable da coordinación desta titulación.

O incremento da matrícula no presente curso en relación co curso anterior foi no conxunto do Estado do 0,93%, mentres que en Galicia medrou nun 1,51%. Éste e outros datos deberían ser tidos en conta. Teríase que planifica-la docencia a medio prazo, incorporando a docencia real do terceiro ciclo e proxectando a ensinanza continuada superior, no lugar de cinxirse a configura-la actividade docente de xeito anual e, fundamentalmente, só para os primeiros e segundos ciclos.

A tipoloxía actual do estudiante universitario non está restrinxida ó tramo de idade dos 18-22/23 anos. Inclúe, tamén, a formación de doutores e a valorización da súa especialización no mercado laboral, así como a reciclaxe dos adultos que poden chegar a precisar complementos especializados de formación varias veces ó longo da súa vida activa. Unha Universidade nova e agresiva, como debera se-la de Vigo, non pode plantexa-la definición da súa plantilla docente só en función do primeiro tramo e ten, pola contra, a obriga de planificala atendendo ó conxunto das demandas sociais.

O feito de instalarse na improvisación, en contra dunha Programación Plurianual, amosa unha falla de compromiso coa institución e a confusión na toma de decisións, motivada pola mestura de competencias entre os Vicerrectorados de: Planificación, Profesorado, Organización Académica, Docencia e Alumnado.
Suprimi-la Enquisa de Avaliación Docente para o presente curso. Non facer nada neste eido ó longo do mesmo e sacar unilateralmente, o dezanove de maio, sen información previa á Xunta de PDI, unha proposta de cuestionario para avaliación docente, carente por completo de obxectivos e de propósitos innovadores, cunha febleza de contidos abraiante, sen criterios de validez sociolóxica e nula metodoloxía estatística.

V. Sobrecarga-la Xerencia, enfria-lo compromiso do PAS pola mellora da calidade da institución e atui-la actividade administrativa.

O propósito de ser Rector a calquer prezo levou a Domingo Docampo a facer promesas contra natura, espertando no PAS aquelas supostas arelas e devezos profundos, mais propios da nostalxia doutros tempos que dunha Administración Pública de hoxe en día, comprometida democráticamente co goberno lexítimo de cada momento, responsabilizado de dirixi-las Institucións nas que desenvolven o seu traballo, procurando sempre a eficiencia, a calidade e o respecto ós dereitos dos usuarios, como veñen facendo dende a o primeiro momento de creación da Universidade de Vigo.
Neste caso, o candidato a Rector actuou en contra do compromiso institucional que debera formalizar calquera candidato serio, como é o de integra-la problemática do PAS dunha Universidade nova nos obxectivos estratéxicos xerais da mesma. Pero, esto non entraba na súa política real secreta sobre o PAS e da que se fala no punto VI deste informe, porque xa se quitou a careta.
Os seus primeiros pasos centráronse en determinadas actuacións, que se recollen nos apartados seguintes deste punto, xerando un barullo impresionante.
"Actuando en consecuencia", o Rector ordenou a retirada do recurso ó Tribunal Supremo, que tiña presentado a Universidade na defensa dos seus Estatutos, que atribuén ós Vicerrectores a facultade de coordinar e dirixi-las actividades da área que se lles asigne e exerce-la delegación de funcións que o Rector estime covenientes (Art. 101); e, en concreto, a disposición de gastos e ordenación de pagamentos (Art. 280), así como fixa-las liñas xerais da política plurianual de investimentos e as dos orzamentos anuais (Artigos, 272 e 274.3).
Tódolo antedito non invadía competencia ningunha do Xerente, que desempeña as súas funcións sempre baixo a autoridade do Rector ou dos Vicerrectores, cando teñan delegación expresa do Rector en determinadas materias.
A idea dunha Administración universitaria autónoma fronte ó Equipo Rectoral de Goberno é contraria ás normas básicas das Administracións Públicas e ós Estatutos da Universidade, gremializa e segmenta a comunidade universitaria, perxudica ó PAS e, polo mesmo, non vincula ós sectores que a compoñen cos fins e estratexias da institución. Polo demais, de igual xeito que hai un Vicerrectorado de Organización Académica que non invade as competencias das Xuntas de Centro e as dos Directores/as dos mesmos, existe en moitas Universidades un Vicerrector de Organización Administrativa e, non por eso, a Xerencia queda sen traballo dabondo ou sen funcións propias.
Pero, o candidato a Rector quixo xogar á demagoxia e, en calquera caso, xa como Rector non estaba moi seguro de que a Universidade non gañaría o recurso, cando decide ordena-la retirada do mesmo, nada mais tomar posesión do seu cargo e estando fresca a promesa solemne que fixera de cumprir e facer cumpri-los Estatutos. Domingo Docampo non se comportou institucionalmente.
Sobrecarga-la Xerencia, tal como fixo o actual Rector, equivale a embotella-los asuntos. Unha Universidade co Presuposto, complexidade e necesidades de financiamento e investimentos, como é a de Vigo, ben merecía seguir contando cun Vicerrectorado de Economía, como acontece no resto das Universidades.
A Universidade é na actualidade unha das institucións democráticas máis participativa. Esta democracia está basada na supremacía dos órganos colexiados de goberno, que teñen a representación de tódolos sectores. Precisamente nesto fundaméntase a autonomía interna da Universidade. Pero, como consecuencia desta autonomía, prodúcese a obriga que ten cada sector da comunidade universitaria de cooperar, no lugar de escindi-la e estamentaliza-la, de xeito que na toma de decisións prevalezan sempre por enriba dos intereses sectoriais os da consecución dos fins e obxectivos da institución, así como a mellora dos servicios que presta.
Domingo Docampo, no seu afán de conqueri-los votos dos vintecinco claustrais do PAS, chegou incluso a prometer, como candidato a Rector e así o defendeu na presentación do seu Programa ante o Claustro, unha especie de autonomía do sector da Administración, sen case dependencia do Equipo Rectoral no caso de que resultase elixido. De aí xurde a consecuencia de sobrecarga-la Xerencia e miniza-la participación dalgún Vicerrectorado na execución das políticas de goberno e, en concreto, a supresión do Vicerrectorado de Economía e incluso a retirada do recurso que a Universidade tiña presentando ante o Tribunal Supremo.

Con tal de gaña-los votos do PAS para a súa elección como Rector, pouco importaba introduci-la cultura de que o sector da Administración poidese quedar encerrado en si mesmo, se covertese en opaco; e, dado que esta situación está fora dos Estatutos, sen obriga de responder ante o Claustro, sen posibilidade polo tanto de que a súa autoxestión chegase a ser sometida a moción de censura.
De feito, un alto funcionario da Administración da Universidade de Vigo non tivo reparo ningún de sair, inmediatamente, apontoando os "novos tempos", e proclamar o 18 de xuño de 1998, no acto da súa despedida por xubilación, en presencia do Rector elixido: Dos acuerdos debieran tomarse con decisión férrea: reconocer la libertad de gestión, hermana gemela de la libertad de cátedra, y reconocer y potenciar y poner en pie de igualdad a sus dos administraciones docente y general. (FARO DE VIGO, venres, 19 de xuño de 1998).
Unha consecuencia dos feitos, denunciados no punto anterior, é a da acumulación de retrasos en tódolos pagamentos, incluída a paralización do abono dos gastos de desprazamento ós profesores con algunhas horas de docencia noutros Campus, diferentes a aqueles nos que desenvolven a súa adicación principal.
O recoñecemento de quinquenios de docencia atrasóuse seis meses dende a data da súa solicitude, e a notificación do acordo fáise pola vella, sen facer consta-la posibilidade de interpo-lo Recurso de Reposición, a pesar de que o asinante, Vicerrector de Profesorado, é Doutor en Dereito. Non se trata de dicir con esto que Javier de Vicente Remesal non coñeza a Lei 4/1999, do 13 de xaneiro, de Modificación da Lei 30/1992 de Réxime Xurídico das Administracións Públicas e do Procedemento Administrativo Común, que establece a modificación dos pés das resolucións administrativas, determinando que, a mais da antiga advertencia da posibilidade de recurso contencioso-administrativo, lento e costoso, se faga consta-la nova posibilidade de optar pola previa interposición do Recurso de Reposición, novidade importante, que tenta de reduci-la xudicialización da vida administrativa. Esta denuncia diríxese contra o feito de que a maquinaria administrativa non teña aínda recibido a orde de modifica-los pés das resolucións e se poida, deste xeito, causar perxuizos ós destinatarios pouco informados, aparte da mala impresión de instalarse na rutina administrativa e na falta de coordinación.

Outra cousa é a de saber cando se fará o ingreso en conta dos pagamentos atrasados, xa que os intereses por demora contabilizaránse sen dúbida na conta da Universidade.
A axilidade administrativa, independentemente de ser unha obriga da Administración cos administrados, fora salientada no programa de goberno de Domingo Docampo como unha liña estratéxica da súa acción de goberno.
A distribución efectiva do mesmo orzamento do ano 1999 retrasóuse en mais de dous meses, dende a súa aprobación. De aí que o Rector non poidese presenta-lo balance anual da súa xestión (Estatutos, art. 98) no mes de maio, tal como se comprometera, debido ó baixo grado de execución do Presuposto, xa que neste informe tiña que dar conta do mesmo e das liñas xerais do orzamento para o vindeiro ano (Estatutos. Art. 274. 3).
Domingo Docampo, na súa versión dun Ano de Gloria, coa que facía balance do seu primeiro ano de goberno para os medios de comunicación, chegou a dicir: non hai nada escondido baixo a mesa, todo está na web (VOZ DE GALICIA, 22 de maio, páx.44). O certo é que esto non é verdade. Os propios medios de comunicación teñen manifestado que, ó achegarse a Rede Informática, se atopaban con datos non renovados e moi poucas informacións interesantes. Á data de distribución deste informe, cumprido xa un ano da toma de posesión do actual Equipo Rectoral, aínda siguen figurando en determinados espacios, entre outras moitas cousas xa obsoletas, as denominacións dos Vicerrectorados da etapa de goberno anterior.
O atasco na nova organización administrativa está obstaculizando á propia capacidade do PAS de traballar coa REDE. Algúns deles xa se teñen queixado deste problema e pediron disculpas públicas á comunidade universitaria.
A posta en marcha da figura estatutaria de Administrador de Centro xerou un embrullo administrativo:

A figura non está deseñada para os Campus; pero, noméase un Administrador no Campus de Ourense e outro no de Pontevedra, ós que se lles engade o encargo da xestión das actividades do LERD, propias do Servicio de Alumnado e non de cada Centro, e que por esto non está recollida nos Estatutos entre as funcións do Administrador de Centro. Por este camiño no sen sabe qué outras funcións máis lle poderán seguir sendo atribuídas.
A descentralización da xestión administrativa e económica nos distintos Campus está deseñada nos Estatutos en base ás Vicexerencias, ás que lle outorgan un perfil moi definido (Arts. 117-119). Débese interpretar, polo tanto, que o que se está a facer é un establecemento de vicexerencias de feito á marxe das esixencias dos Estatutos.
Case tódolos Centros dos Campus de Ourense e Pontevedra contan cunha complexidade semellante, senón coa mesma, que as Facultades e ETS do Campus de Vigo, que son as únicas ás que se lles aplica o artigo 120 dos Estatutos: Cada centro contará cun Administrador.
As Escolas Universitarias de Torrecedeira tampouco ven recoñecido o dereito a contar cun Administrador de Centro, a pesar de que contan con máis estudiantes, profesores e laboratorios que algún dos Centros de Lagoas/Marcosende que teñen atribuído un Administrador. ¿Será por aquelo que dixo o Rector (Atlántico, 22 de maio, páx.11: Yo espero que algún día el Campus de Vigo sea lo suficientemente atractivo como para que no les quede más remedio que decir "pero que hacemos aquí". ¿É a súa política actual a de non facer atractivas as Escolas de Torrecedeira?

Nunha mensaxe electrónica do Rector á comunidade universitaria, de data do 8 de xuño, Domigo Docampo recoñece que se ve obrigado a convocar moitos claustros, porque se atopa sempre ó limite do cumprimento dos prazos. Quince días antes, sen querer asumi-la carencia de organización e planificación, chegou a inculpa-lo PAS de non comprometerse co seu traballo, cando o Rector, Vicerrectores e todo o equipo están según el desenvolvendo un sobrecargo de traballo monumental (Atlántico, 22 de maio, páx.10).

VI. Creación antiestatutaria de nove cargos académicos ou de goberno para dirixir nove unidades administrativas novas.

No punto 12 da orde do día da sesión de Xunta de Goberno do 24 de xuño figuraba o de Creación de cargos académicos.
O Titulo II dos Estatutos da Universidade de Vigo trata Dos órganos de goberno. Dentro deste Título, o Capítulo I enumera cales son os órganos colexiados e os unipersoais (Art. 53). O Capítulo II trata dos órganos colexiados e o Capítulo III dos órganos unipersoais de goberno (Arts. 87 - 113), determinando cada un deles e precisando no artigo 90 dos Estatutos que, para crear novos cargos académicos, distintos dos previstos nestes estatutos, é precisa a súa aprobación polo Claustro, a proposta da Xunta de Goberno, que a remitirá ó Consello Social.
Está, polo tanto, nídiamente establecido nos Estatutos que cargo académico ou órgano unipersoal de goberno é a mesma cousa e que a súa función é estrictamente a de goberno.
O Rector, amparándose no Artigo 90 dos Estatutos, según recolle o texto da proposta que levou á devandita sesión de Xunta de Goberno, introduce a creación dun novo cargo unipersoal de goberno, chamado Director de Área, responsable dunha Unidade Administrativa determinada, e propón incluso un breve regulamento de sete puntos desta nova figura, figurando como primeiro punto o texto seguinte: Créase o cargo académico de Director de Área, con responsabilidade nun determinado ámbito de competencias non dependente necesariamente de forma directa dun membro do equipo de goberno. As direccións de Área de Unidades Administrativas creadas son para as seguintes Áreas de: Residencias e Aloxamentos, Cultura, Deportes e Participación Estudiantil, Oficina de Medio Ambiente, Tecnoloxías de Información e as Comunicacións, Calidade, CACTI, ORI, Oficina de I+D.
Os Estatutos configuran a Administración Universitaria, establecendo a súa organización en servicios, seccións e negociados (Art.114). Por outra banda, o Artigo 177 define a función do PAS: O persoal de Administración e Servicios constitúe o sector da comunidade universitaria ó que corresponden as funcións de xestión, actividades técnicas e administrativas, apoio, asistencia e asesoramento.O Artigo 186 precisa, entre outras cousas, que: Por proposta da Xerencia logo de negociación cos órganos de representación do persoal de Administración e Servicios, a Xunta de Goberno estableceráos cadros correspondentes ó persoal funcionario e o persoal laboral. Estes cadros especificarán, entre cousas, A Unidade Administrativa á que se adscriben os postos de traballo (Art.186. 2 -a).
O Estatuto de Profesorado Universitario delimita taxativamente as funcións deste sector da comunidade universitaria que sons ás de: docencia e investigación, desempeño de cargos unipersoais de goberno e pertenza ós órganos colexiados de goberno.
O acordo adoptado na devandita sesión de Xunta de Goberno, para ser aprobado posteriormente polo Claustro e Consello Social, e nulo porque contradice os Estatutos da Universidade, porque fai un uso indebido do Artigo 90 e porque, de chegar a ser ratificado polo Claustro, implica unha reforma dos Estatutos á marxe do procedemento establecido no Título VIII dos mesmos e sen o visado de legalidade da entidade correspondente da Comunidade Autónoma (Estatutos, Art. 293).
O dito acordo é tamén contrario ós principios básicos que deben inspira-la política de goberno na Universidade polas razón seguintes:

Corta a profesionalización do PAS.
Constitúe un despilfarro de recursos humanos, liberando a profesores das súas tarefas docentes e investigadoras e adicándoos a funcións administrativas propias do PAS que, pola súa natureza funcional no seo da comunidade universitaria, actúa como soporte imprescindible dos servicios docentes e investigadores, da atención ós estudiantes e, ademais, executa as funcións propias da Administración Universitaria.
Trunca a promoción do PAS.
Pon en marcha unha rede clientelista do Equipo Rectoral no sector docente, ancorada en complementos retributivos individuais.
Introduce unha política radicalmente contraria á que o Rector, aínda que con moita abigüidade, se comprometeu a facer na presentación do seu programa de goberno diante do Claustro un día antes de ser elixido, sen importarlle ademais que con esta actuación está xerando gremialismos, egmentación e confrontación nos sectores que compoñen a comunidade universitaria, no lugar de desenvolver unha política de integración e vinculación de todos eles ós fins da institución.

VII. Valerse do Tribunal de (sen) Garantías contra unha declaración sindical de folga de profesores.

É de coñecemento público, e así o recolleron a mediados de xuño tódolos medios de comunicación, que CC. OO decideu manter unha folga de corrección de exames, tra-lo aprazamento do Goberno do Estado das negociacións para a reforma da LRU.
A dita central sindical convocou ós profesores da Universidade de Vigo, co gallo de facer efectiva dita folga, tendo lugar algunha destas reunións na Facultade de Económicas e Empresariais.
Esta acción sindical, perfectamente lexítima, xeraría sen dúbida problemas ós estudiantes ó atrasa-la entrega das Actas, polo que outras centrais sindicais, incluída a FETE/UGT, non asumiron esta postura no seo da Mesa Sectorial de Negociación coa Secretaría de Estado das Universidades.
Pero, resulta intolerable que un órgano que ten por misión a defensa dos dereitos e libertades, como é o Tribunal de Garantías, non respete os dereitos constitucionais dos sindicatos e os recoñecidos na lexislación que os desenvolven, e se poña abertamente de lado do equipo de goberno da Universidade, ó que tamén esta folga lle acumularía problemas, e chegue a ameazar por escrito, dirixido a tódolos profesores coa data do 15 de xuño, con iniciar actuacións de oficio contra todos os que incumplan os prazos de entrega das Actas, entrometéndose nunha función que, en calquera caso, é propia das Direccións dos Centros e da Secretaría Xeral da Universidade, que son os que teñen as competencias administrativas para face-los recordatorios deste tipo.
Polo devandito, a FETE/UGT no da por boa e tampouco por ben intencionada a motivación do escrito do T.G., expresada nos termos seguintes: Chegadas a este Tribunal constantes queixas verbais por parte de diversos colectivos de alumnos sobre o cumprimento da entrega das Actas relativas ós exames ordinarios (febreiro e xuño) e extraordinarios (setembro e decembro). No parágrafo seguinte formúlase a ameaza antedita.

VIII. Utilización da imaxe pública da Universidade para asuntos persoais e partidarios.

Nesta orde de cousas compre salientar algúns puntos,relacionados co uso da imaxe pública da institución que está a facer Domingo Docampo para:

Pagar, co seu primeiro Doutor de Honra, débedas persoais da súa propia promoción académica. Neste caso, tería que ser outro Rector e non Domingo Docampo o que tomase a iniciativa e investise como Doutor a Anibal Figueira.
Introducir, no discurso rectoral de investidura en Pontevedra do benemérito Xaime Isla Couto como Doutor de Honra, cousas de política persoal que nada tiñan que ver co acto, como facerlle un afago público á Coordinadora pro Campus Digno (BNG) e presentar diante do Ministro de Educación as súas elucubracións sobre o deseño do Campus de Pontevedra que, ós poucos días, aparecían cuantificadas nos medios de comunicación (Altántico, 6 de maio de 1999) en 2. 127 millóns de pts.
Satisface-los seus apoios electorais coa investidura de Xosé Luis Méndez Ferrin como Doutor de Honra o 19 de maio, quen moi poucos anos antes publicara un libelo nun periódico local, tachando á Universidade de Vigo, coma tal, nada menos que de institución represora, atribuíndose a defensa dun asunto que fora cualificado no correspondente expediente disciplinar de reiterada arroganacia contra membros da comunidade universitaria, e que despois o TSXG confirmou a actuación dos órganos de goberno da Universidade. Domingo Docampo chegou, ademais, a calificar este solemne acto de dar entrada ó novo Doutor no Claustro da Universidade de Vigo coma un feito cultural sen parangón (VOZ DE GALICIA, 10 de maio, páx. 45).
A imaxe pública que da o Rector, manifestada na percepción dela e que así a trasmiten os medios de comunicación, é a de que con el comeza nada menos que a andaina da institución que preside: parece dispuesto a borrar el pasado..., se encontró con un motor gripado... Pola contra, a realidade é a de que nesta Universidade, con dez anos de vida, traballou moita xente e fixéronse moitas cousas como para que fose capaz de arrancar con 12.500 estudiantes e chegar ós 32.000, pasando de ter tres Campus no papel a xá unha avanzada consolidación urbanística dos mesmos, con dotacións , infraestructuras, bibliotecas e laboratorios importantes en cada un deles. ¿Consolida deste xeito as relacións institucionais e a conexión social dunha Universidade Pública que, necesariamente, debe ser competitiva?.
A primeira obriga dun Rector é a de comportarse institucionalmente.
A dúas semanas para a selectividade, a Universidade de Vigo fai público un estudio, elaborado pola súa Área de Calidade, no que se mostra que o 60% dos estudiantes de COU aínda non saben o que queren estudiar. No lugar deste traballo tan "laborioso", por qué o Rector non se ten empeñado en achegarse a tempo a tódolos Centros de COU e da LOGSE, para profundizar nas tarefas de orientación que esta Universidade veu desenvolvendo dende o primeiro momento da sua creación, en mostrar máis intensamente, como se ten xa comezado coa exposición VISIÓN DE FUTURO, tódalas potencialidades e dotacións da mesma, dando a coñecer tódolos recursos cos que conta. ¿Por qué esa teima de non querer facer públicos á sociedade tódolos activos da Universidade de Vigo? ¿Será porque son o logro do esforzo de moitos PAS, profesores, estudiantes e de equipos rectorais entre 1990 e 1998? ¿Un servicio público, como é o que presta a Universidade, non debe dar a coñece-la súa oferta ós cidadáns e axudarlles a escoller con encontros presenciais, para que mellor se beneficien da mesma?
Na liña do exposto no punto anterior, no lugar de desenvolver un labor informativo e de orientación presencial en tódolos Centros de COU e da LOGSE, aproveitando para afondar na conexión da Universidade coa Sociedade, dous días antes do comezo das probas de selectividade, cando os estudiantes xa non estaban para estas cousas e tampouco para mira-los periódicos, comeza a aparecer nos medios de comunicación unha información titulación por titulación, lonxana, abstracta e cómoda para os responsables do goberno da Universidade; pero, difícil de seguir día a día na prensa polos futuros novos estudiantes da Universidade.
A campaña antedita é unha obra "maestra" do novo Xefe do Gabinete de Comunicación, disposto a face-lo imposible para conqueri-la súa aceptación polos medios de comunicación. El coñecerá, sen dúbida cal é o seu obxectivo "secreto". Pero, a Universidade, así non cumpre, nen compite coas outras que se esforzan durante medio ano en achecagarse ós seus novos clientes (estudiantes e pais). Ésta non é a imaxe dunha Universidade nova, disposta a xogar en primeira división, expresión ésta que forma parte da fraseoloxía do actual Rector.
Domingo Docampo, como candidato a Rector, non tivo reparo en meter ó alcalde de Pontevedra, Juan Luis Pedrosa Roldán na súa campaña electoral, sen decatarse de que estaba entrometendo ós políticos nun asunto central da autonomía universitaria, como é o da libre elección dos seus órganos de goberno no seo da comunidade universitaria, sendo inconstitucional calquera intervención allea á mesma. De feito, ó remate da entrevista "oficial" de ámbolos dous, o Alcalde manifestóulle ós periodistas que agardaban á porta, sen ruborizarse, que me gustaría poder votar en estas elecciones.
Xa como Rector elixido, antes de tomar posesión do cargo, volverónse a encontrar Docampo Amoedo e Pedrosa Roldán na terraza dunha cafetería de Pontevedra cos fotógrafos de prensa diante, co gallo de que o Alcalde recibise algo de recompensa polo seu embarque electoral. A compensación, publicada e escenificada nos periódicos, foi a do ofrecemento ó Concello de Pontevedra do edificio da Facultade deBelas Artes, ofrecemento éste que Pedrosa Roldán aireou, sen rubor e sen éxito, uns días antes das eleccións do pasado 13 de xuño. Todo esto aconteceu, a pesar de ser ben sabido que, independentemente doutras razóns, coa reconstrucción do antigo Cuartel de San Fernando, a Universidade de Vigo, igual que outras Universidades, tiña contribuído á recuperación do patrimonio histórico dunha cidade e que, polo tanto, debía conservalo como testemuña súa dun labor importante. E de ahí que o mesmo 13 de xuño saíse nos medios de comunicación o arquitecto César Portela Fernández-Jardón manifestando: Si los alumnos y profesores de Bellas Artes se dejan quitar su edificio es que no lo merecen, entonces deben de mandarlos no al Campus de A Xunqueira sino a la mierda. Tendrían lo que se merecen (FARO DE VIGO, edic. Pontevedra, 13 de xuño, páx.4).

IX. A privatización de Colexios Maiores e Residencias Universitarias.

Esta é unha das grandes teimas de Domingo Docampo e do seu entorno de economicistas, que a queren impoñer coa aquiescencia calada dos tres Vicerrectores do BNG, estudiantes dos CAEF e PAS da CIG.
A xuizo de Domingo Docampo a Universidade no ten por que facerse cargo da construcción e xestión das residencias sempre que haxa un interés privado que, cunha concesión temporal, poida ver satisfeitas as súas expectativas de rendemento da súa inversión (VOZ DE GALICIA-OURENSE, 3 de febreiro,1999).
Mais recentemente, o Rector inclúeu este servicio público no que para el é a parte comercial dos Campus, e dixo: En unos meses van a salir a concurso las residencias y viviendas del campus, y eso es como el disparo de la carrera. A partir de ahí viene todo lo demás. Antes del verano vamos a dar pasos que no tienen vuelta atrás (Atlántico, 22 de maio, páx. 11)
A UGT defendeu o carácter público das residencias universitarias nun comunicado, publicado polo Suplemento UNIVERSITAS dos diarios La Región e Atlántico os días 11 e 18 de marzo; pero, ó parecer, o Rector non quere tomar en razón os nosos argumentos:

Oferta de colaboración, seguindo a liña que tódolos grupos da oposición teñen manifestado no Parlamento de Galicia, de reclama-los fondos para dotación de Colexios Maiores e Residencias Universitarias de titularidade pública, que estaban previstos no Plan de Financiammento (1989-96) e que non foron aplicados.
Que o metro cadrado e o servicio que se presta non é igual, nestes casos, para un empresario privado que para unha institución pública.
Que o incremento dos intercambios de estudiantes e profesores, a ampliación da movilidade estudiantil con distritos abertos, a posta en marcha pola CRUE xa para o vindeiro curso do PROGRAMA SICUE de movilidade interautonómica de estudiantes, a necesidade de incrementa-la calidade e competitividade da Universidade e a demanda de residencias públicas dos usuraios (pais/estudiantes), así como o compromiso do actual Rector e do Vicerrector J. M. Cid con todo esto no seu programa electoral, son factores que tiñan que facelo pensar doutra maneira.
Que os cazarresidencias teñen creado problemas graves a determinadas Universidades e o intentaron noutras.
Que a Lei do Solo, por moita enxeñería xurídica que se faga, non permite a concesión do dereito de superficie en solo público ás empresas que teñan ánimo de lucro.
Que a Universidade de Vigo ten aprobado na Xunta de Goberno (2-8 de xullo de 1996), por mandato estatutario, un Estatuto de Colexios Maiores e Residencias, publicado no DOG do 12 de setembro de 1996, que lle marca outros camiños ben diferentes e nos que se establece como principal a oferta pública da Universidade e como subsidiaria a da iniciativa privada sempre en determinadas condicións, que son moi rigorosas.
Que, na tradición universitaria española e na lexislación universitaria vixente, os Colexios Maiores e Residencias Universitarias non teñen a consideración de simples aloxamentos, se non a de Centros, ó mesmo nivel que Escolas, Facultades e Institutos Universitarios, porque a súa función primaria foi sempre a de promove-la formación cultural e científica dos residentes, proxectando as súas actividades ó servicio da comunidade universitaria.
Que o compromiso dunha Universidade Pública é o de crear Centros públicos, prima-los intereses colectivos e públicos fronte a calquera tipo de interese privado, por moito que se disfrace de benéfico.
A única resposta que tivo a UGT do Rector foi ata agora a de expresarlle persoalmente o seu malestar por este comunicado.

A UGT lembráballe ó Rector nese comunicado a súa obriga de actuar con lealdade social e institucional no caso do Colexio Maior do Campus de Ourense, que cumprise os acordos institucioanis asinados ó respecto, que non o entregase á iniciativa privada e que tampouco entrase en tratos coa Fundación San Rosendo que, despois de usurparlle á Universidade o solar, chegara a levanta-la estructura do edificio e só abandonou o intento despois de seis autos do TSXG na súa contra. Noticias de prensa, confirmadas polo Rectorado e o propio Presidente da Fundación, engaden novos datos e mostran a persistencia dun comportamento extremadamente perigoso. Estas informaciónse refírense:

Membros do equipo rectoral asisten a un xantar, invitados pola Fundación San Rosendo no Balneario que esta institución ten en Arnoia e acordan a transferencia.
A Xunta de Galicia veta esta maniobra, no sin razón después de lo ocurrido, en expresión de Benigno Moure, Presidente da Fundación, que publica a prensa local o 2 xuño.
O 3 de xuño Benigno Moure manifesta ós medios de comunicación a intención de presentarse ó concurso público para esta actuación, coa condición de que a Xunta de Galicia entregue á Fundación os 360 millóns de pts. que, mediante convenio ten comprometido entregarlle á Universidade.
A FETE/UGT-OURENSE fai público un comunicado nese mesmo día no que manifesta a súa convicción de que é posible levar adiante en Galicia un proxecto público de Universidade de calidade, sen necesidade de promocionar a Fundacións privadas, coma a San Rosendo, vinculadas ó sistema clientelar.
PSOE/OURENSE fixo tamén publico outro comunicado (3.6.99) no que reafirma o seu compromiso cunha Universidade Pública e de calidade e defende que o seu desenvolvemento se faga a partir do traballo das Institucións Públicas no marco do Sistema Universitario de Galicia.
A Plataforma Pro-Campus de Ourense manifestou, a través do seu voceiro, que este proxecto supoñería un paso atrás nun dos poucos logros que se acadaron, como foi a defensa dun ben público.
Cinco colectivos universitarios do Campus de Ourense xa tiñan denunciado este feito o 20 de maio en rolda de prensa.

A UGT non admite a excusa do Rector de que a execución pola Universidade deste proxecto tería agora un maior coste, cando non inclueu no Presuposto deste ano a partida correspondente, tal como estaba obrigado polos convenios institucionais asinados pola Universidade, e pola contra quere construir un Campus de Servicios ¡soterrado! por un importe de mil millóns de pts, tendo ademais sen poñer en marcha a cafetería do parque do Campus, que recibeu recén inaugurada fai un ano. Por esto, a UGT fáille un chamamento a tódolos colectivos que participaron na Plataforma de Defensa dos Servicios Públicos no Campus de Ourense e os membros da comunidade universitaria para que de novo se movilicen.
Domingo Docampo logrou o apoio de algún medio de comunicación para a súa causa, como si nos Colexios Maiores ou Residencias Universitarias públicas de hoxe en día teñan os residentes que comparti-lo aseo. Este periodista escribía (LA VOZ DE OURENSE, 15 de xuño): La Universidad de Vigo quiere alojamientos para estudiantes en sintonía con los actuales modelos europeos, muy alejados del ya anticuado concepto de colegios mayores, donde el estudiante desarrolle su quehacer diario como si estuviese en un piso propio.
Pódese concluir que Domingo Docampo está a lograr que a sociedade asuma que o privado no Ensino Superior Universitario é mellor que o público, que as Universidades privadas son mellores e que teñen, fronte as públicas, máis profesores, máis titorías, máis laboratorios, máis persoal de administración e servicios, mellores residencias e mellores prezos , incluso máis presuposto e que no buscan reparti-los beneficios entre os seus accionistas.

X. CIUDAD UNIVERSITARIA, S.A. buque insignia da privatización e obra "maestra" da enxeñería xurídica.

Unha mensaxe electrónica do 22 de xuño daba conta a toda a comunidade universitaria de que, na páxina Web desta sección sindical, se atopaba o texto seguinte:
Comunicado da FETE/UGT-UNIVERSIDADE DE VIGO sobre o punto 3 da Orde do Día da Xunta de Goberno (24.06.99): "Creación, se procede, da sociedade anónima CIDADE UNIVERSITARIA S.A. e nomeamento de conselleiros"

A FETE/UGT defende unha Universidade pública, científica, crítica, de calidade, aberta e conexionada coa sociedade, da que nace e á que se debe. Dentro do obxectivo de conexión Universidade-Sociedade, a FETE/UGT inclúe, tamén, o compromiso e actuación da Universidade en esperta-la vinculación da sociedade civil co público, como algo que é da sociedade e lle pertenece como propio, e que polo tanto debe valorar e apoiar como tal. O público é compromiso de todos defendelo.

A FETE/UGT rexeita a política rectoral de goberno de crear unha Administración periférica na Universidade e ancora-la en sociedades anónimas con ánimo de lucro, así como o investimento de fondos públicos con reparto de beneficios entre os socios particulares.

A FETE/UGT considera que un asunto de tanta trascendencia, como é o da posta en marcha dunha Administración periférica con ánimo de lucro, tiña que ser debatido no Claustro, máximo órgano colexiado de goberno da Universidade e que ten atribuída a función de determinar e supervisa-las liñas xerais de actuación da Universidade de Vigo (ESTATUTOS, Art. 68). Pero, este camiño non é o que se está a desenvolver neste caso, tratando pola contra de resolve-lo na Xunta de Goberno e darlle, despois, trámite ó Consello Social (Regulamento do Consello Social, Art. 2. 17) para que, no uso da súas competencias, ratifique o acordo. Por esto, este comunicado diríxese a toda a comunidade universitaria e, dada a súa trascendencia para a relación Universidade-Sociedade, a tódolos medios de comunicación, Institucións públicas e á Administración Universitaria da Comunidade Autónoma.

A FETE/UGT quere, tamén, salienta-la responsabilidade que asumen os membros da Xunta de Goberno o vindeiro 24 de xuño o tratar este asunto que, en definitiva, abre unha porta moi grande de privatización da actuación da Universidade incluso no eido internacional, xa que os Estatutos desta sociedade anónima a facultan, no seu artigo 4, para establecer las sucursales, delegaciones o agencias que se estimen convenientes, en cualquiera punto de España o del extrajero. Por esto, chámase a resposabilidade de tódolos membros da Xunta de Goberno e, moi en especial, a aqueles que pola súa militancia ou afnidade política sempre mantiveron a defensa do público e, agora, forman parte da actual coalición de goberno da Universidade. En calquera caso, dada a complicación xurídica deste asunto, pídeselle que non emitan de novo un voto cego contra a Lei e comecen por asesorarse con recoñecidos especialistas en dereito tanto mercantil coma administrativo.

A FETE/UGT, con independencia de que de novo se produza o voto armado da coalición de goberno contra a natureza das cousas e non se cheguen a ter en conta os principios de obxectividade e de recto proceder dos órganos colexiados de goberno da Universidade, como acontceu no Claustro do 23 de abril, como non pretende acadar éxitos sindicais fronte a ninguén, non pode quedar calada e asume as súas obrigas sociais que ten como sindicato democrático, denunciando, polo tanto, os feitos seguintes:

O Rector anunciou o pasado 4 de xuño nos medios de comunicación, que é o lugar onde sempre da a coñece-los asuntos que máis lle interesan, que na sesión de Xunta de Goberno do 23 de xuño tratarase da aprobación desta sociedade privada, que presidirá el mesmo. A Xunta de Goberno foi convocada o 16 de xuño para o día 24, e a documentación recibéuse o 18.
Un asunto de tanta envergadura e risco ben mercecía serlle dado a coñecer a tódolos membros da Xunta de Goberno, con tódala documentación precisa, alomenos coa mesma antelación que á prensa local, pois entre os seus membros son escasos aqueles que posúen unha formación xurídica especializada nas diferentes ramas do Dereito, implicadas neste asunto, polo que a maioría precisará, sen dúbida, de asesoría xurídica contrastada, para formarse un criterio coa responsabilidade que este asunto esixe. O mesmo Rector ten expresado ós medios de comunicación que este asunto obrigóuno a facer un gran traballo de abogados (VOZ DE GALICIA/ OURENSE, 3 de febreiro de 1999). Pero, o Rector non remiteu informe ou dictame xurídico ningún na documentación entregada, xunto coa convocatoria, ós membros da Xunta de Goberno, tratando de xustifica-la súa proposta con seis consideracións previas, coas que a pretende fundamenta-la, sen ningún tipo de referencias legais e sen argumentación xurídica ningunha. ¿Cal é a contía dos gastos en abogados para confeccionar semellante embrullo?
A proposta que o Rector leva a esta sesión de Xunta de Goberno é a seguinte: Aprobar a creación dunha sociedade anónima que constrúa, xestione e explote un Centro de Servicios Univesitarios destinados a actividades relacionadas co servicio público da ensinaza superior, na que a Universidade terá unha participación do 50,5%. Así mesmo facúltase ó Rector para outorgar a escritura pública de fundación da mesma e nomear conselleiros que correspondan á Universidade de Vigo.
Esta proposta é un descaro, froito dunha mestura de políticas de mans libres e opacidade na acción de goberno. Así, por exemplo:

¿Onde teñen os membros da Xunta de Goberno o Programa funcional e Prego de Prescripcións Técnicas, ás que se terá que adapta-la redacción do proxecto deste Centro, para saberen en concreto o xeito de cumprilas?
Dito de outra maneira. ¿Cómo os membros da Xunta de Goberno poden aprobar algo, sen coñece-la función que pode prestar, e sen saber se o proxecto de edificación cumprirá debidamente coa esixencia de servir para os usos ós que se destina? ¿Pódelle bastar o que o Rector lles queira contar na Xunta de Goberno?
O Rector e o Consello Social non esgotaron, alomenos esto é descoñecido pola comunidade universitaria, a vía de procura-lo financiamento público da Xunta de Galicia para esta actuación, antes de embarcarse nunha actuación das características da que se presenta.
¿Qué repercusión presupostaria terá esa participación do 50,5%?
¿É lóxico autorizar na Xunta de Goberno a participación da Universidade nesta S.A., sen acordar primeiro a xeración da correspondente partida presupostaria?
¿Cómo se pode falar de servicio público de ensinanza superior neste caso?
A proposta que o Rector leva á Xunta de Goberno inclúe que esta sociedade anómina explotará ese Centro de Servicios. "Explotar" significa, según o Diccionario da Real Academia Galega: Utilizar unha cousa ata sacar dela o máximo proveito.
¿Existe alomenos algún borrador de contrato, que a Xunta de Goberno ten dereito a coñecer, entre a Universidade e esa sociedade anónima concesionaria, que obrigatoriamente tería que suscribirse no momento de constitución da sociedade?
Este contrato define, xunto coa participación da Universidade no Consello de Administración, a relación entre a Universidade e a sociedade mercantil concesionaria, polo que é absolutamente necesario formaliza-lo.
Polo demais, aparte das cláusulas normais dunha concesión, este contrato deberá fixa-la política de tarifas ou alugueres, determina-los contidos dos gastos de explotación e a súa contía, así como fixa-lo canon que a sociedade deberá pagar á Universidade, determinando unha porcentaxe sobre o diferencial entre ingresos e gastos de explotación, para asegura-lo retorno do capital investido e determina-la rendabilidade para a Universidade, unha vez obtido o retorno do capital. O Rector debera saber que, no caso da Vila Universitaria da Universidade Autónoma de Barcelona que por notas de prensa, parece que é o modelo que segue Domingo Docampo, unha vez producido o retorno do capital á UAB, o canon repórtalle o 90% do diferencial , e esto aínda sen te-la condición de accionista maioritario Pero, neste caso da UAB, a sociedade concesionaria ten, ademais, a natureza de Sociedade Institucional de Capital Público sen ánimo de lucro (Véxase: Actas de las XIII Jornadas de Gerencia Universitaria. Toledo, 16-18 de nov. de 1994. Ed. Univ. de Castilla-La Mancha), en especial a ponencia de C. GRAU, Xerente de Vila Universitaria, S.A.).
A proposta do Rector é, pola contra, a do modelo dunha S.A. con ánimo de lucro que nos seus Estatutos Sociais, ¡redactados en castelán! sendo o galego a lingua que se usa nesta Universidade dende a súa creación, contempla o dereito dos socios a participaren no reparto de ganancias e no patrimonio resultante da liquidación (Art.6. 6, entre outros). Pero, o Rector, insatisfeito coa fórmula, amplía nos propios Estatutos a procura do lucro incesante, mediante a inclusión no seu obxecto social da posibilidade de que esta sociedade desevolva tódalas suás actividades de modo indirecto mediante la titularidad de acciones o participaciones en Sociedades con objeto idéntico o análogos (Art. 2).
O Rector quere que a Xunta de Goberno lle faculte para nomear libremente ós conselleiros, cando na Vila Universitaria da UAB, á parte de tres conselleiros vinculados a cargo universitario (Rector, Vicerrector de Economía e Administración e o Xerente), a Xunta de Goberno elixe entre os seus membros tres máis, en representación dos colectivos de profesores, estudiantes e PAS. Domingo Docampo amosa polo tanto pretender acadar unha situación de mans libres.
O Obxecto Social da S.A.(ESTATUTOS SOCIAIS, Art. 2) é nulo de pleno dereito, porque lle adxudican a construcción de edificios, con fondos maioritariamente públicos e en solo que ten como destino o de chegar a ser de titularidade da Universidade, polo que transgrede a Lei de Contratos do Estado e das Administracións Públicas, xa que esta S.A, nace como titular dunha reserva de mercado e, polo mesmo, contradice tamén a lexilación da U.E. e do Estado español sobre a libre concorrencia. Deste xeito, tódalas Administracións Públicas poderían crear sociedades semellantes e a LCEAP quedaría sen efecto, igual que o Artigo 85 do Tratado de Roma que prohibe falsea-lo xogo da libre competencia e establece a igualdade de trato entre as empresas públicas e privadas, aínda nos casos en que éstas sexan controladas por unha Administración Pública. Por outra banda, a lexislación sobre cesión do dereito de superficie de solo público establece que non pode ser cedido a entidades con ánimo de lucro e que este dereito ténse que constituir mediante formalización en escritura pública, sendo para esto necesario ter rexistrada a titularidade do solo a nome da Universidade, cousa que non se produce neste caso por atoparse inacabado o proceso de expropiación.
De calquera xeito, aínda que sexa unha contradicción, tratándose dunha sociedade con ánimo de lucro, o dereito de superficie pódese ceder a título oneroso, mediante a fixación dun canon ou de outras prestacións, plantexamento que a proposta do Rector lle furta ós membros da Xunta de goberno.
Esta sociedade anónima, con ánimo de lucro, por ter maioría de capital público e pola composición do seu Consello de Administración, está sometida a Lei 6/1997, de 14 de abril, de Organización e Funcionamento da Administración Xeral do Estado e a correspondente lexislación da Comunidade Autónoma de Galicia, en especial á normativa referente ás entidades públicas empresariais, coas salvedades que esta lexislación establece para os Organismos públicos que teñen recoñecida por Lei unha especial autonomía respecto da Administración Xeral do Estado. Pero, estaría sometida, entre outras cousas, no seu réxime financieiro ó control do Consello de Contas, en vez de efectualo Auditores de Contas privados, como establece o artigo 22 dos seus Estatutos.

Na sociedade galega non hai aínda unha cultura de traballar desinteresadamente polo público. Só algunha asociación sen ánimo de lucro comeza a esperta-la mentalidade do público. A FUNDACIÓN UNIVERSIDADE DE VIGO naceu tamén con esa mesma finalidade; pero, o Rector xa ten manifestado (Atlántico, 18 de xaneiro, páx.5) que a manterá en "stand by", porque non entra nas súas prioridades É ben sabido que a súa gloria persoal está en FEUGA, e amosa querer deixar ben claro que o seu é o privado puro e duro. É de supoñer que conta para esto coa indulxencia dos tres Vicerrectores do BNG e éstes coa da súa dirección política, pois todo é posible ante o cambio de milenio. O misterio de todo este asunto pode radicar no feito de que a Fundación, para acomete-lo logro dos seus obxectivos e fins, ten o férreo control de legalidade do Protectorado, e pode que pense que calquera sociedade anónima, só polo feito de selo,móvese libremente polo código de comercio, sen estar subxecta tamén a outras Leis de moi variada natureza, según se advirteu xa nos puntos precedentes.
A deriva do Rector para recalar nunha sociedade anónima, amosa tamén o fracaso patente do Consello Social que é o órgano de participación da sociedade na Universidade e que ten, como cometido primario, a función de promove-la colaboración da sociedade no finaciamento da Universidade. Pero, o Consello Social, pese a que en moitos dos seus membros reúnese a condición de expertos en dereito, cinxirase posiblemente a aproba-la creación desta sociedade anónima, sen entrar nun debate xurídico en profundidade sobre tódolos inquéritos xurídicos que plantexa, e seguirá vivindo exclusivamente do presuposto da Universidade, e defendendo que se lle pague con cargo ó mesmo, incluso a asistencia dos seus membros ás sesións.
A UGT lémbralle ó Consello Social que, por estar creado para fomenta-lo compromiso da sociedade coa Universidade, non pode bendecir que o público se privatice e que, neste caso, tería que situar nun formato xurídico, que non teña ánimo de lucro, tódolos fondos públicos que poidan ter como destino as accións desta S.A., que polos seus Estatutos Sociais outorga ós accionistas o dereito a participaren no reparto de beneficios e no patrimonio resultante da liquidación. Pero, se así o fai, a sociedade resultante será de natureza diferente e os seus Estatutos Sociais terán que seren tamén moi distintos dos que agora quere aprobar o Rector.
Tódalas observacións feitas anteriormente quedan reforzadas pola procedencia das aportacións de capital para esta S.A, porque según informacións do Rector ós medios de comunicación, a participación repartiríase entre as institucións seguintes:

Universidade de Vigo: 50,5%.
Caixavigo: 25%.
Zona Franca de Vigo: 20%
Deputación Provincial de Pontevedra: 2%.
Concello de Vigo: 2,5%.

Todas estas entidades, debido o seu carácter público ou con un marcado carácter social, qué problema poden ter en concorrer para crearen unha sociedade sen ánimo de lucro, vinculada ó Consello Social ou á Fundación Universidade de Vigo? ¿Por qué non crean un Consorcio, caracterizado na Lei 30/1992 como unha organización común de xestión dun servicio público para unha actuación puntual, sometida ó dereito administrativo? ¿Por qué entidadades tan importantes, tendo coñecemento de que os fondos previstos para Residencias Universitarias no Plan de Financiamento do Sistema Universitario Galego (1989/96) non cubriron este obxectivo, non reclaman a presencia da Xunta de Galicia nese posible Consorcio ou, simplemente esíxenlle que no novo Plan de Finaciamento se contemplen as partidas específicas que permitan á Universidade construi-los seus Colexios Maiores, Residencias e instalacións complementarias?
¿Onde está o negocio? ¿Será a posibilidade de endeudarse indirectamente, sen que a Universidade teña que acada-la necesaria autorización da Administración Autonómica?
O Rector causa a impresión de que non se asesora xurídicamente ou que se procura complicadas enxeñerías xurídicas á súa medida. Non debe estar tan seguro, cando se refuxia dicindo que este proxecto non é novedoso e que hai outras Universidades con sociedades de características semellantes. Posiblemente, non quixo mirar con atención as diferencias xurídicas que teñen respecto da sociedade privada, con ánimo de lucro, que está disposto a crear, de atopar compañeiros de viaxe.
As entidades financieiras non acostuman a entrar nestes embrullos tan manifestos.
O Rector debe querer exercer de mago, sacando utilidade pública e servicio público de calidade de entidades privadas, que precisan repartir beneficios. E esto, por tres razóns:

A CIUDAD UNIVERSITARIA, S.A. poderá facer por si mesma case todo o comprendido nos fins e obxectivos públicos da Universidade: Constituyen su objeto social, la promoción, construcción y explotación en régimen de propiedad o arrendamiento, en terrenos cuyo dominio o derechos (¿?) pertenecen a la Universidad de Vigo, de toda clase de instalaciones para la prestación de servicios de tipo socio-cultural, y de apoio y promoción a la investigación y educación, deportivos y de ocio en general para estudiantes universitarios y miembros del personal de la Universidad.
Esta sociedade privada queda facultada, como xa se dixo, para crear tódalas empresas privadas que queira e coa mesma capacidade de actuación que a CIUDAD UNIVERSITARIA, S.A.: Dichas actividades también podrán ser desarrolladas, total o parcialmente, de modo indirecto mediante la titularidad de acciones o de participaciones en sociedades con objeto indéntico o análogo.
Todo esto, de ir adiante, poderá ser feito, sen obriga algunha de rendirlle contas ó Consello de Contas, á Consellería de Economía e Facenda para o caso de xuros, á Xunta de Goberno, Claustro e Consello Social, e sen a intervención dos órganos sindicais de representación e participación na Administración Universitaria. Os seus ESTATUTOS SOCIAIS non contemplan alomenos tales posibilidades.

A democratización da Universidade, da que Domingo Docampo presume como obra súa e non da LRU, pode que se deba a este feito de querer que funcione sobre a base de sociedades privadas con reparto de accións nominativas e dos beneficios correspondentes.
A partir de agora, o Rector deberá poñer sempre en minúsculas o nome da Universidade de Vigo.

XI. Conclusións.

Os lectores deste informe sacarán en cada caso as conclusións que mellor entendan. Esto non impide que conteña, sen embargo, algunhas conclusións finais.
Este balance é susceptible de diferentes utilizacións, coma todo informe que se fai público. Pero, na súa elaboración só estivo presente a explicitación de algo que é recurrente ó longo do mesmo, como é o compromiso da FETE/UGT a nivel de Estado cunha Universidade Pública, Científica, Crítica, de Calidade, Aberta á sociedade e conexionada co seu entorno social. Os seus autores e destinatarios primeiros son os propios afiliados da FETE/UGT-UNIVERSIDADE DE VIGO, conscientes de que con este traballo están afondando na liña de acción sindical da organización da que forman parte.
A peculiaridade deste informe radica no feito de que, por primeira vez na Universidade de Vigo, unha organización sindical presenta un balance dun ano de xestión, que inclúe a crítica e, tamén, apunta liñas de mellora, sen pretender dictar un programa de goberno. Estas liñas de mellora poden ser asumidas tanto polo Equipo de Goberno como pola oposición e o conxunto da comunidade universitaria, co que xeralizaríanse os comportamentos institucionais no seu seo e no dos órganos colexiados de goberno, independentemente das coalicións que poidan existir nos mesmos. Se este obxectivo se lograrse, daríamos por bo o esforzo realizado.
O novidoso deste informe pode estar, tamén, no feito de que, dende un punto de vista sindical, se impulse o compromiso de toda a comunidade universitaria coa calidade da institución e, ó mesmo tempo, se lle mostre á sociedade a necesidade de comprometerse cunha institución pública de tanta trascendencia social, como é unha Universidade.
O natural protagonismo do Equipo Rectoral de Goberno non desmerece cando asume a crítica e rectifica.
A 29 de xuño, transcorrido un ano de goberno, non se albisca vontade ningunha de asumi-la crítica. No debate da célebre S.A., na sesión de Xunta de Goberno do 24 de xuño, sen ser capaz a coalición de goberno de aportar contrargumentos, asistindo á mesma o sector dela vinculado ó BNG como convidado de pedra durante todo o debate, o Rector veu a dicir que deixou falar sobre este asunto durante tres horas, pero que podía elo rematado moito antes mediante votación, cousa que fixo finalmente sen outra razón, poñendo a maioría coa que conta encima da mesa, utilizando unha vez máis o voto armado contra os argumentos fundados de ilegalidade e contra o recto proceder dun órgano tan importante, como é a Xunta de Goberno dentro da Administración Pública Universitaria.
¿Saídas a este tipo de comportamento nada institucional? ¿Xudicializa-la xestión de goberno que parece que é o quere este Rector "do consenso"? ¿Qué os grupos do Parlamento de Galicia soliciten a comparecencia dos responsables da Administración Universitaria da Comunidade Autónoma, como responsables que son no só de tutela-la Universidade, senón tamén da vixiancia da súa actuación como Administración Pública?
Neste informe relátanse feitos moi graves, que constitúe unha mágoa o feito de que se teñan producido. Esta Sección Sindical anticipóuse en moitos casos con informes previos e públicos, dos que se da conta no presente texto, advertindo das consecuencias negativas que terían de producirse. Representantes desta Sección solicitaron nalgún caso poder intervir no Claustro, cousa que a Mesa do mesmo non lle permiteu, facendo unha interpretación curiosa dos Estatutos. O Rector só rectificou nun caso, como foi a do cese dun cargo elixido na persoa de Carlos Gonzalez Salgueiro (Director da Escola Universitaria de Estudios Empresariais de Ourense) e, aínda así, o fixo a medias e con desvalarizacións públicas para a persoa do Director cesado.
A denuncia pública dos feitos que se xuntan no presente informe resulta, ademais, necesaria no són para xeraliza-los comportamentos institucionais no seo da comunidade universitaria, senón tamén para aviva-la a acción do Goberno Autonómico e o compromiso dos representantes políticos e das institucións de todo tipo coa Universidade, á marxe da natural sucesión nos cargos de goberno.

A CAÑIZA, 29 de xuño de 1999.

Asemblea Extraordinaria da FETE/UGT-UNIVERSIDADE DE VIGO.